Hindi ito tungkol sa programming at mag coding shit. ito ay tungkol sa grammar at kung paano ko ito fli-nush down there.
bakit nga pala gramming? narinig ko to sa isang classmate habang nagbabasa kami ng mga post sa bulletin board. hindi ko na maalala kung ano exactly kung ano 'yun pero if i were to bet, isa yun sa mga to -d or not to -d or mga problema sa s. basta ang problema is ang grammar. tapos sabi niya 'wrong gramming' daw. napa-isip ako, ano nga ba ang verb or gerund ng grammar. tapos naging in-joke na sa 'min 'yun since.
it sounds lazy pero i hate grammar the same way i hate math. hindi tayo native speakers so we're prone to the wrong gramming. may mga rules ang english na hindi kop naririnig. pero sabi, writing requires an effort for gramming.
pero kapoi.
how do you use correct grammar in taglish-bisaya? crazy, right?
effort, at least. lazy is me but i will at least try. if you find any spelling and gramming faux pas, please forgive. to err is me, to forgive is divine, please.
Friday, December 10, 2010
Sox BlogFest
Ano ang blogfest?
it's like beerfest tuwing october only they drink blogs. lol.it's a feast of blogs.
today, socksargen or sox bloggers are to meet in a blogfest in royal hotel.
saan ako ngayon? nasa labas, nagba-blog (blag). habang nasa registration, walang ginagawa at nagba-blog(blog).
Ayokong maging jologs-ako-at-coño-sila pero, you got to admit,medyo na sosyal na event 'to. more than sosyal, syempre social, it's a meet-up of a hundred bloggers.
ah, nga pala. may kwento ako tungkol dito. may hologram sila sa likod. Woooooooow . wala lang. Manul.
at this point of time (someone shoot me for using the phrase, please) dyosa(?) is speaking about niches. i'm thinking na of finding a niche. pero, di ba you write what you know? i don't know anything. so write nothing.
kaya lang, ang problema: gusto kong magsulat.
bakit walang laman ang blog mo?
kahit walang laman ang blog ko. i stand same: masarap magsulat. yung dalawang (wtf! dalawa lang??!?) post na nasulat ko dito, nag-enjoy ako nang isinu-sulat (type) ko yun. kahit parang shit,tae,basura lang ang mga post ko compared sa mga blog ng mga nasa loob, magsusulat pa rin ako. suya ko. yes. i read blogs of fifteen-year-olds and slowly die as i choke on pride, pero after i get over my snobbery and realize na i could write like crap but i still want to write.
but siguro tama si ma'am speaker, i owe it to my reader (as of now, ako lang) na i-check ang grammar at spelling ko. i'm lazy, but i still should try from now on.
Monday, July 12, 2010
How to Cheat
So prelims is coming to town, and as my first how-to post, i will teach you ways on how to cheat. Pass that COPRO, COMARTS, etc., without a single sweat (not really, cheating takes time). Use these forbidden jutsu's at your own risk.
Cheatsheet
- also known as Kodigo, kodigs, hidden scroll
The dependable kodigs, guaranteed to ace or perfect that exam, that is if your kodigs have all the answers you need. Meaning: your kodigs is only as good as what is written on it.
Copy
- Fullname: Copy-jutsu From Seatmates
Kodigs leave evidence that will earn you a suspension if caught. Try copying from seatmates. But its only good if your seatmates are smart, have studied, or have kodigs themselves. Be careful not to get caught, though. That also spells suspension.
Study
-Fullname: Study Hard - N
If suspension is not your style, try studying. The best way to cheat. The kodigs that leave no evidence. The seatmate you won't even have to whisper to ask. But the effectivity of this method is dependent on what's in the brain. If you don't have one...well, you could always try forbidden justu's.
=)
Cheatsheet
- also known as Kodigo, kodigs, hidden scroll
The dependable kodigs, guaranteed to ace or perfect that exam, that is if your kodigs have all the answers you need. Meaning: your kodigs is only as good as what is written on it.
Copy
- Fullname: Copy-jutsu From Seatmates
Kodigs leave evidence that will earn you a suspension if caught. Try copying from seatmates. But its only good if your seatmates are smart, have studied, or have kodigs themselves. Be careful not to get caught, though. That also spells suspension.
Study
-Fullname: Study Hard - N
If suspension is not your style, try studying. The best way to cheat. The kodigs that leave no evidence. The seatmate you won't even have to whisper to ask. But the effectivity of this method is dependent on what's in the brain. If you don't have one...well, you could always try forbidden justu's.
=)
Friday, July 9, 2010
Ang buhay ko na Bug Monster
By: Choi, Level 1 Bug Monster
Tahimik, payapa, maayos; ito ang buhay namin bago pa dumating ang mga dayuhan, in short ate Charo, masaya. Malaya kaming namumuhay kasama ang ibang mga nilalang, nakakapasyal kami sa anumang naisin naming lugar, nakakakain kami ng gusto naming mga bunga. Ngunit nagbago lahat nang dumating ang mga pesteng dayuhan.
Una kong nakita ang mga walanghiya nung minsang mapag-usapan naming ni Boknoy na maligo sa ilog. Nang papunta kami ay may narinig akong mga maiingay na tinig na nag-uusap. Pina-una ko si Boknoy, “susunod na lang ako”, sabi ko. Sinundan ko ang mga tinig at nakita ko na iyon ay galing sa dalawang tao.
“…Item dun sa ilog. may mga level 2 at 3 dun. Nakapatay rin ako ng limang level 3 dun bago ako nag-level up” sabi nung isa na may dalang pana.
“Ang tagal mo ngang mag-level, e. Tara na sa north east dock, para tapos na ang quest”, sabi nung isa na may dalang maliit na espada.
What the F*ck! Patay…pana…espada…OHMAGAWD! Si Boknoy! Mabilis akong tumakbo papuntang ilog. Nang marating ko ang ilog, nagulat, natulala, at hindi ako makapaniwala sa aking nakita. Ang mga talangka na madalas tumambay at mag-inuman malapit sa ilog ay nakabulagta, nagdudugo, naghihingalo. Ang nakita ko sa isang gilid si Tong, isa sa mga kaibigan naming talangka na nakaka-inuman naming madalas ay naghihingalo sa isang gilid habang nag-tetext (sinusulit ang unli, ma-eexpire na kasi).
“TONG! Anong nangyari?” tanong ko kay Tong na nabitawan na ang cellphone niya (na-expire na ang unli). Tinuro niya sa may talon, sa malayong parte ng ilog kung saan kami madalas tumalon ni Boknoy. Nakita ko doon ang mga lima o anim ka-tao na pinapatay ang mga kalahi ni Tong. At malapit sa kanila ay si Boknoy, na aktong susugurin na ng isang tao.
“Tong babalikan kita, hang on there, buddy.” Ngunit paglingon ko pabalik kay Tong ay unti unti nang nawawala si Tong. Nakangiti siya bago tuluyang nawala, tulad ng isang bulang naglaho sa hangin. Nawala siya sa ilalaim ng aking mga kamay.
Si Boknoy! OHMAGAWD! Kailangan ko siyang tulungan. Tumakbo ako tulad ng idol kong si Eye Shield 21, ngunit huli na ang lahat nang makarating ako. Unti unti na ring naglaho si Boknoy, my bespren, na kasabay ko maligo sa ilog, malling, ka-team ko sa DOTA, ka-inuman, at nanlilibre sa akin. Napuno ako ng galit.
Sinugod ko ang p***inang pumatay kay Boknoy.
“You killed my bespren, YUSANOPABITSH! I’ll kill you!” Sinipa ko siya, sinuntok, kinagat ang tenga. Ayaw matinag ng gago. Nagback –flip ako, nagfront-flip, nagside-flip, backspace at lahat ng pwedeng gawin. Ayaw pa rin. Suntok ulit, headbutt. “I WILL KILL YOU, you SANOPABITSH!” at minura ko pa siya sa English, tagalong, Spanish, at bisaya. Ngunit pahina na nang pahina ang mga sigaw at mura ko. Naramdaman kong basa na ang paa ko, tumingin ako pababa at nakita kong puno na ang dugo ang dibdib ko pababa. “YUSANOPABIT - !
At napahiga ako sa damo, duguan at naghihingalo. Is this the end of me? At nakita kong unti unting bumababa ang opacity ng katawan ko. Naglalaho na ako. Bye Mom, Bye Dad, Bye Bantay, Bye World. At nakita ko ang liwanag.
*^*
At pagdilat ko, nakita ko si Boknoy. “Langit na ba ‘to, Boknoy?”, tanong ko sa kanya. Pero ito pa rin yung damuhan na tinatambayan namin pag-brown out at hindi kami makapanood ng anime sa TV.
“Nabuhay tayo ulit, Choi, reincarnation. Hindi ‘to heaven. Bumalik tayo sa lupa.”sabi ng kaibigan kong nakita kong mamatay kanina.
Halos lumuwa ang mata ko sa nakita ko sa likod ni Boknoy. Nakatayo sa malayo ang dalawang taong nakita ko kanina, pinapatay ang mga malalaki at magagandang paru-paro.
“This is hell. WTF!”
Tahimik, payapa, maayos; ito ang buhay namin bago pa dumating ang mga dayuhan, in short ate Charo, masaya. Malaya kaming namumuhay kasama ang ibang mga nilalang, nakakapasyal kami sa anumang naisin naming lugar, nakakakain kami ng gusto naming mga bunga. Ngunit nagbago lahat nang dumating ang mga pesteng dayuhan.
Una kong nakita ang mga walanghiya nung minsang mapag-usapan naming ni Boknoy na maligo sa ilog. Nang papunta kami ay may narinig akong mga maiingay na tinig na nag-uusap. Pina-una ko si Boknoy, “susunod na lang ako”, sabi ko. Sinundan ko ang mga tinig at nakita ko na iyon ay galing sa dalawang tao.
“…Item dun sa ilog. may mga level 2 at 3 dun. Nakapatay rin ako ng limang level 3 dun bago ako nag-level up” sabi nung isa na may dalang pana.
“Ang tagal mo ngang mag-level, e. Tara na sa north east dock, para tapos na ang quest”, sabi nung isa na may dalang maliit na espada.
What the F*ck! Patay…pana…espada…OHMAGAWD! Si Boknoy! Mabilis akong tumakbo papuntang ilog. Nang marating ko ang ilog, nagulat, natulala, at hindi ako makapaniwala sa aking nakita. Ang mga talangka na madalas tumambay at mag-inuman malapit sa ilog ay nakabulagta, nagdudugo, naghihingalo. Ang nakita ko sa isang gilid si Tong, isa sa mga kaibigan naming talangka na nakaka-inuman naming madalas ay naghihingalo sa isang gilid habang nag-tetext (sinusulit ang unli, ma-eexpire na kasi).
“TONG! Anong nangyari?” tanong ko kay Tong na nabitawan na ang cellphone niya (na-expire na ang unli). Tinuro niya sa may talon, sa malayong parte ng ilog kung saan kami madalas tumalon ni Boknoy. Nakita ko doon ang mga lima o anim ka-tao na pinapatay ang mga kalahi ni Tong. At malapit sa kanila ay si Boknoy, na aktong susugurin na ng isang tao.
“Tong babalikan kita, hang on there, buddy.” Ngunit paglingon ko pabalik kay Tong ay unti unti nang nawawala si Tong. Nakangiti siya bago tuluyang nawala, tulad ng isang bulang naglaho sa hangin. Nawala siya sa ilalaim ng aking mga kamay.
Si Boknoy! OHMAGAWD! Kailangan ko siyang tulungan. Tumakbo ako tulad ng idol kong si Eye Shield 21, ngunit huli na ang lahat nang makarating ako. Unti unti na ring naglaho si Boknoy, my bespren, na kasabay ko maligo sa ilog, malling, ka-team ko sa DOTA, ka-inuman, at nanlilibre sa akin. Napuno ako ng galit.
Sinugod ko ang p***inang pumatay kay Boknoy.
“You killed my bespren, YUSANOPABITSH! I’ll kill you!” Sinipa ko siya, sinuntok, kinagat ang tenga. Ayaw matinag ng gago. Nagback –flip ako, nagfront-flip, nagside-flip, backspace at lahat ng pwedeng gawin. Ayaw pa rin. Suntok ulit, headbutt. “I WILL KILL YOU, you SANOPABITSH!” at minura ko pa siya sa English, tagalong, Spanish, at bisaya. Ngunit pahina na nang pahina ang mga sigaw at mura ko. Naramdaman kong basa na ang paa ko, tumingin ako pababa at nakita kong puno na ang dugo ang dibdib ko pababa. “YUSANOPABIT - !
At napahiga ako sa damo, duguan at naghihingalo. Is this the end of me? At nakita kong unti unting bumababa ang opacity ng katawan ko. Naglalaho na ako. Bye Mom, Bye Dad, Bye Bantay, Bye World. At nakita ko ang liwanag.
*^*
Chapter 2
At pagdilat ko, nakita ko si Boknoy. “Langit na ba ‘to, Boknoy?”, tanong ko sa kanya. Pero ito pa rin yung damuhan na tinatambayan namin pag-brown out at hindi kami makapanood ng anime sa TV.
“Nabuhay tayo ulit, Choi, reincarnation. Hindi ‘to heaven. Bumalik tayo sa lupa.”sabi ng kaibigan kong nakita kong mamatay kanina.
Halos lumuwa ang mata ko sa nakita ko sa likod ni Boknoy. Nakatayo sa malayo ang dalawang taong nakita ko kanina, pinapatay ang mga malalaki at magagandang paru-paro.
“This is hell. WTF!”
Subscribe to:
Posts (Atom)